• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آخرالزمان 1

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آخرالزمان واپسین دوران از دنیا است که به قیامت می‌پیوندد، در این مدخل دگرگونی‌های اجتماعی و فرهنگی مربوط به آن دوره و در بخش «اشراط الساعة» تغییرات تکوینی آن بررسی می‌شود. واژه‌های مورد استفاده در این مدخل، «آخرین»، «مستاخرین» و سیاق آیات است.



آخر به بخش پایانی هر مجموعه گفته، و زمان در لغت بر وقت کم یا زیاد اطلاق می‌شود. و مقصود از آن در این جا روزگار و عمر جهان است. «آخرالزمان» ترکیبی اضافی و به معنای بخش پایانی حیات دنیا است. «آخرالزمان» اصطلاحی است که در فرهنگ اغلب ادیان بزرگ به چشم می‌خورد و در ادیان ابراهیمی، از برجستگی و اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این اصطلاح معمولا به روزگار پایانی دنیا و رویدادهایی گفته می‌شود که ممکن است در این بخش از زندگی دنیوی به وقوع پیوندد. ادیان بزرگ در باره آن پیشگویی‌هایی کرده ‌اند؛ برای مثال در «انجیل» آمده است: «... و این را بدان که اوقات صعب در زمان آخر خواهد رسید، زیرا که خواهند بود مردم خود دوست و زرپرست و مغرور و متکبر و کفرگو و نافرمان والدین و حق ناشناس و بی دین، و بی الفت و بی وفا و خبث کننده و بی پرهیز و بی حلم و با خوبان بی اعتنا، و خائن و کم حوصله و عبوس کننده و عیش را بر خدا ترجیح می‌دهند».


واژه آخرالزمان در قرآن بکار نرفته؛ اما مطالب گوناگونی درباره این موضوع از آیات قابل استفاده است. قرآن مجید در آیات فراوان به دوران «آخرالزمان» اشاره کردهو در معارف ارزشمند اسلامی، این اصطلاح در دو معنای کلی به کار رفته است:
۱. مدت زمانی طولانی که با ولادت پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم آغاز و با شروع رستاخیز بزرگ پایان می‌ یابد. از این رو آن پیامبر الهی را پیامبر آخرالزمان نیز نامیده ‌اند.
۲. مدت زمانی که با ولادت واپسین جانشین پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم حضرت مهدی علیه‌السّلام مقارن شده و زمان غیبت و ظهور را در برگفته، با شروع قیامت به انجام می‌رسد.
قرآن به طور کلی جهانیان را به دو بخش پیشینیان (الاولین، المستقدمین) و پسینیان (الاخرین، المستخرین) قسمت کرده است. افزون بر آن آیاتی در قرآن از میراث بری زمین به وسیله صالحان و مستضعفان، پیروزی نهایی حق بر باطل و گسترش اسلام در سرتاسر جهان سخن می‌گوید که پس از وقوع بلاها و فتنه‌های بسیار محقق می‌شود. این آیات با دوره پایانی دنیا ارتباط دارند و برخی از نشانه‌های قیامت که از آن به «اشراط الساعة» تعبیر شده نیز در این بخش واقع اند. در روایات و تفاسیر، بسیاری از نشانه‌های آخرالزمان از اشراط الساعة نیز شمرده شده است؛ از این رو برای جدایی این دو موضوع مقاله آخرالزمان به حوادث و تحولات اجتماعی در واپسین دوره حیات بشری اختصاص یافته که معمولا در کتاب‌هایی تحت عنوان الملاحم والفتن
[۲۷] الفتن والملاحم فی آخرالزمان، ابن کثیر.
[۲۸] الملاحم والفتن، ابن طاووس.
و کتاب‌های مربوط به غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بررسی می‌شوند و اشراط الساعة به حوادث طبیعی و دگرگونی‌های کیهانی در آستانه قیامت، مانند: طلوع خورشید از مغرب، پوشیده شدن آسمان از دود، تاریک شدن خورشید و ماه و ستارگان، متلاشی شدن کوه‌ها و... محدود شده است.
[۳۰] الکشاف الموضوعی، ج۱، ص۹۷-۱۰۲.



تعبیر «الیوم الاخر» که در قرآن فراوان بکار رفته، با جهان آخرت مرادف و ناظر به این واقعیت است که زندگانی آن جهان، در پی حیات دنیایی سرانجام نهایی آن است. در نتیجه، این اصطلاح نیز به بحث «آخرالزمان» مربوط نمی‌شود. از آن جا که مفهوم «آخر» نسبی است و در تاریخ انقراض دنیا اختلاف فراوانی وجود دارد
[۴۵] هزاره گرایی، ص۲۱.
و قرآن نیز از تعیین وقتی مشخص برای آن پرهیز کرده محدوده آخرالزمان به دقت قابل اندازه گیری نیست؛ با این حال با استفاده از روایات می‌توان بعثت پیامبر خاتم را سرآغاز دوره «آخرالزمان» دانست؛ البته در بیشتر روایات، آخرالزمان به دوره پایانی که با ظهور مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف مقارن است، اطلاق شده است.




۴.۱ - آینده روشن بشریت

دیدگاه قرآن درباره سرانجام بشر، دیدگاهی خوش بینانه بوده، پایان دنیا پایانی روشن و سعادت آمیز دانسته شده است. سرانجام سعادت مند جهان، همان تحقق کامل غرض از آفرینش انسان‌ها است که چیزی جز عبادت خداوند نخواهد بود: «و ما خلقت الجن والانس الا لیعبدون». عبودیت الهی در سطوح گوناگون فردی و اجتماعی آن، بر اساس برنامه ریزی خداوند و در چارچوب اصل اختیار واقع شده و غالب انسان‌ها از آن بهره مند می‌شوند: «وعدالله الذین ءامنوا منکم و عملواالصلحت لیستخلفنهم فی الارض... ولیمکنن لهم دینهم الذی ارتضی لهم ولیبدلنهم من بعد خوفهم امنا یعبدوننی لایشرکون بی شیئا». ، «هو الذی ارسل رسوله بالهدی ودین الحق لیظهره علی الدین کله». .آیات ناظر به آینده جوامع انسانی، بر عنصر خوش بینی در جریان کلی نظام طبیعت و طرد عنصر بدبینی درباره پایان کار بشر تاکید ورزیده به نوعی فلسفه تاریخ بر اساس سیر صعودی و تکاملی آن اشاره دارد.

۴.۲ - تکامل دین

از نگاه اسلام، دین با پشت سر گذاشتن مراحل مختلف در کامل‌ترین شکل خود به بشر عرضه شده: «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلم دینا». و همواره با انتقال از جامعه‌ای به جامعه دیگر شکوفاتر می‌گردد: «من یرتد منکم عن دینه فسوف یاتی الله بقوم یحبهم و یحبونه». خداوند از پیامبران گذشته پیمان گرفته که به پیامبر خاتم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم ایمان آورده، به او یاری رسانند بنابراین تمام نبوت‌ها و شرایع پیشین، مقدمه و پیش درآمد شریعت ختمیه‌اند.

۴.۳ - فضیلت مردم آخرالزمان

از ظاهر برخی آیات، چون «والسبقون السبقون اولئک المقربون... ثلة من الاولین و قلیل من الاخرین» و نیز بعضی روایات برمی آید که پیشینیان از مردم آخرالزمان، فضیلت و مرتبه بالاتری داشته‌اند؛
[۸۲] من وحی القرآن، ج۲۱، ص۳۲۹.
اما اهل تفسیر سبقت گرفتگان را پیامبران و اصحابشان دانسته و سبقت را فضیلتی برای اقوام گذشته نشمرده‌اند؛ زیرا طبیعی است که اصحاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم نسبت به تمام پیامبران دیگر و اصحابشان بسیار کم تر باشند؛
[۸۴] نهج البیان، ج۵، ص۱۳۵.
البته روایاتی نیز حاکی از نسخ آیه مزبور نقل شده که درست به نظر نمی‌رسد؛ و به دلیل سطح بالای معرفت مردم آخرالزمان معجزات حسی اقوام گذشته، جای خود را در اسلام به معجزه عقلی و علمی (قرآن) داده و وحی قرآنی با سخن از قرائت و علم و قلم، آغاز می‌شود: «اقرا باسم ربک الذی خلق خلق الانسن من علق اقرا و ربک الاکرم الذی علم بالقلم علم الانسن ما لم یعلم». و قرآن از دوره ماقبل اسلام به عنوان عصر جاهلیت در مقابل عصر علم و خرد یاد می‌کند: «الجهلیة الاولی» از این رو طبق روایات،سوره توحید و شش آیه آغازین سوره حدید، برای اقوامی در آخرالزمان نازل شده که در کاوش‌های دینی از اقوام پیشین ژرف اندیش تر و دقیق ترند. در روایات متعدد دیگر نیز دوره آخرالزمان و مردم آن به رغم وقوع فتنه‌ها و آشوب‌های بسیار بهترین زمان و بهترین مردم شناسانده شده‌اند؛بنابراین میان دیدگاه خوشبینانه اسلام درباره پایان تاریخ و ظهور آفت‌های اجتماعی بسیار در آن دوره هیچگونه تنافی وجود ندارد. برخی از پیامبران نیز به دلیل فضیلت مردم آخرالزمان، از خداوند خواسته‌اند که نام و راهشان در میان آنان جاوید بماند.

۴.۴ - امت اسلام،بهترین امم

قرآن، امت پیامبر را معتدل‌ترین و در نتیجه کامل ترین: «و کذلک جعلنکم امة وسطا» و بهترین امت: «خیر امة اخرجت للناس» معرفی می‌کند.بر همین اساس، خوارق عادت در آخرالزمان به کمترین میزان رسیده خداوند از طریق سنتهای طبیعی تاریخ، جوامع بشری را با آزمایش‌های مختلف به حدی از بلوغ، شعور و تجربه می‌رساند که زمینه حکومت جهانی صالحان مهیا شده
[۱۰۱] تاریخ الغیبه الکبری، ص۲۴۲ -۲۴۴.
و بر اساس سنت همیشگی خویش، مؤمنان را بر همه موانع چیره ساخته به فتح و پیروزی پایدار می‌رساند: «انهم لهم المنصورون و ان جندنا لهم الغلبون». از مجموعه مباحث گذشته می‌توان نتیجه گرفت که دوره اسلامی، همان دوره آخرالزمان است که تحقق کامل دیدگاه مثبت اسلام درباره پایان تاریخ، در عصر ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به وقوع خواهد پیوست.




۵.۱ - ختم نبوت

ختم نبوت و نزول واپسین شریعت که با ظهور پیامبر اسلام تحقق یافت، نخستین نشانه پایان تاریخ به شمار می‌رود؛ لذا مفسران، مقصود از نشانه‌های قیامت را در آیه ذیل، بعثت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم دانسته‌اند که نسبت به عمر جهان، فاصله بسیار کمی تا قیامت دارد: «فهل ینظرون الا الساعة ان تاتیهم بغته فقد جاء اشراطها». در آخرالزمان وقایع فراوان دیگری نیز پیش بینی شده که بیشتر به دوره پایانی آن (مقارن با ظهور مهدی) مربوط می‌شود.

۵.۲ - بحران معنویت

پیش از ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف جو حاکم بر جهان؛ جو ستم، گناه و فساد خواهد بود. «اقترب للناس حسابهم و هم فی غفلة معرضون». در این آیه، مردم آخرالزمان به غفلت و اعراض از خداوند متصف شده‌اند.در روایات نیز منظور از اشراط الساعة که در آیه ۱۸سوره محمد به آن اشاره شده، رواج بیش از حد کفر، فسق و ظلم دانسته و موارد متعددی از آن بر شمرده شده است.

۵.۳ - وقوع اختلاف‌ها و درگیری‌

یکی از نشانه‌های آخرالزمان، اختلاف‌ها و درگیری‌های فراوان میان گروه‌های گوناگون است: «فاختلف الاحزاب من بینهم فویل للذین کفروا من مشهد یوم عظیم». روایات این آیه را به ظهور فرقه‌های مختلف در جهان اسلام مربوط دانسته‌اند که در آخرالزمان پدید آمده، موجب اختلاف‌های بسیار خواهند شد.آیه «یلبسکم شیعا و یذیق بعضکم باس بعض» نیز به وقوع اختلاف‌ها و قتل و کشتار در آخرالزمان تفسیر شده است. بر اساس روایتی، آیه «ولنبلونکم بشیء من الخوف و الجوع و نقص من الامول والانفس...» به ترس و ناامنی، گرسنگی و قحطی و فقر و کشتار در آخرالزمان اشاره دارد.

۵.۴ - ظهور دجال

در هر سه دین آسمانی یهود، مسیحیت و اسلام ظهور فاسدترین و مخرب‌ترین جریان منحط در طول تاریخ، پیش بینی و از خطر آن پرهیز داده شده است. دجال که تجسم کفر، فریب و گمراهی است. در آخرالزمان ظاهر شده، مردم را به پرستش خویش می‌خواند. برخی از مفسران، تفسیر آیه «لخلق السموت والارض اکبر من خلق الناس» را به ظهور دجال ناظر دانسته‌اند که در دید مردم، عظیم‌ترین موجود جلوه می‌کند؛
[۱۲۵] تاریخ ما بعدالظهور، ص۱۳۹-۱۴۲.
[۱۲۶] علائم آخرالزمان، ص۳۰۳ -۳۱۶.
در حالی که خداوند او را از بسیاری مخلوقات دیگر کوچک تر می‌شمارد.
[۱۲۷] کشف الاسرار، ج۸، ص۴۸۲-۴۸۴.
سرانجام این پدیده به دست حضرت عیسی علیه‌السّلام محو و نابود خواهد شد.

۵.۵ - وقوع مصائب

برخی از آیات عذاب بر کافران و گنه کاران آخرالزمان که نزول عذاب را انکار می‌کنند؛ تطبیق داده شده است: «ان اتکم عذابه بیتا او نهارا ماذا یستعجل منه المجرمون» . «فاذا نزل بساحتهم فساء صباح المنذرین» . با استفاده از آیه ۶۵سوره انعام برخی از این عذاب‌ها بدین شرح گزارش شده‌اند: صدایی هراسناک و دود در آسمان و حاکمان ستمگر «قل هو القادر علی ان یبعث علیکم عذابا من فوقکم»، فرورفتن برخی انسان‌ها در زمین «او من تحت ارجلکم» اختلافات بسیار در دین، «او یلبسکم شیعا» قتل و کشتار «و یذیق بعضکم باس بعض». در این دوره زمانی، ترس و ناامنی، گرسنگی و قحطی و فقر و کشتار نیز بسیار رخ خواهد داد: «ولنبلونکم بشیء من الخوف والجوع و نقص من الامول والانفس...» .

۵.۶ - خروج سفیانی

بیشتر مفسران، از ظهور لشکری طغیان گر که آخرالزمان در کشورهای اسلامی به ستم و تعدی پرداخته، سرانجام در صحرایی بیرون از مکه، گرفتار عذاب الهی می‌شوند، خبر داده و آیه «ولو تری اذ فزعوا فلا فوت واخذوا من مکان قریب» را درباره آن لشکر دانسته‌اند. در روایات شیعه و سنی نام رهبر این لشکریان، سفیانی ذکر شده است. آیه «ا فا من الذین مکروا السیات ان یخسف الله بهم الارض...» نیز که توطئه گران را به فرورفتن در زمین تهدید می‌کند، بر لشکر سفیانی تطبیق داده شده است. «... ءامنوا بما نزلنا مصدقا لما معکم من قبل ان نطمس وجوها فنردها علی ادبارها». نیز درباره بازماندگان لشکر سفیانی تاویل شده که صورت هایشان معکوس گشته، پشت سرشان قرار می‌گیرد.

۵.۷ - ندای آسمانی

بنابر روایات شیعه،جبرئیل نخستین کسی است که با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بیعت و با صدایی بلند به گونه‌ای که به گوش همه جهانیان برسد، این آیه را تلاوت می‌کند: «اتی امر الله فلا تستعجلوه» ؛ فرمان خدا رسید؛ پس دیگر شتاب مکنید. آیه «واستمع یوم یناد المناد من مکان قریب یوم یسمعون الصیحة بالحق ذلک یوم الخروج»نیز درباره این حادثه، تاویل شده است.

۵.۸ - ظهور منجی بزرگ بشر

مهم‌ترین رخداد آخرالزمان، ظهور دوازدهمین امام شیعیان برای رهایی انسان‌ها است: «جاءالحق و زهق البطل ان البطل کان زهوقا». این آیه که از پیروزی چشم گیر حق بر باطل سخن می‌گوید، در روایات به ظهور مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف تاویل شده است. آیه ۱۴۸سوره بقره «این ماتکونوا یات بکم الله جمیعا» نیز بر یاران نخستین مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف که خداوند آنان را گرداگرد حضرت حاضر می‌سازد، تطبیق داده شده است.آیه «فان یکفربها هؤلاء فقد و کلنا بها قوما لیسوا بها بکفرین» . نیز چنین است.

۵.۹ - نزول عیسی علیه السلام

یکی از رخدادهای آخرالزمان، فرود آمدن حضرت عیسی علیه‌السّلام از آسمان است: «و انه لعلم للساعة فلاتمترن بها» «وان من اهل الکتب الا لیؤمنن به قبل موته». مفسران با استفاده از این آیات، ظهور دوباره عیسی علیه‌السّلام در آخرالزمان را پیش بینی کرده‌اند
[۱۶۴] کشف الاسرار، ج۹، ص۷۴.
[۱۶۵] کشف الاسرار، ج۲، ص۱۴۳.
و در روایات نیز تصریح شده که وی در بیت المقدس به نماز جماعت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف اقتدا و در جنگ‌های ایشان نیز شرکت خواهد کرد. بر اساس این تفسیر، فرود آمدن حضرت عیسی علیه‌السّلام از آسمان، یکی از نشانه‌های نزدیکی قیامت شمرده شده و از ایمان آوردن همه اهل کتاب به حضرت عیسی علیه‌السّلام در آخرالزمان که یکی از فرماندهان امام زمان به شمار می‌رود، خبر داده شده است.

۵.۱۰ - خروج جنبنده‌ای از زمین

قرآن با رمز و ابهام از خروج جنبده‌ای حکایت می‌کند که هنگام رویگردانی مردم از معنویت از زمین خارج شده با مردم سخن می‌گوید. «و اذا وقع القول علیهم اخرجنا لهم دابة من الارض تکلمهم ان الناس کانوا بایتنا لایوقنون». در تفاسیر، مطالب بسیاری درباره این موجود شگفت بیان شده
[۱۷۵] کشف الاسرار، ج۷، ص۲۵۶-۲۵۸.
؛ که تا حد بسیاری غیرواقعی و بی اساس به نظر می‌رسد و در ظاهر برگرفته از منابع اسرائیلی است.
[۱۷۸] کتاب مقدس، مکاشفه یوحنا ۱۳.


۵.۱۱ - هجوم یاجوج و ماجوج

قومی وحشی و فاسد با تخریب سد ذوالقرنین، در اندک زمانی سرتاسر جهان را پر از ظلم و فساد خواهد کرد تا آن که بنابر روایات در عصر ظهور مهدی به طور کلی از بین خواهد رفت.
[۱۸۰] تاریخ مابعدالظهور، ص۱۴۶-۱۵۰.
«حتی اذا فتحت یاجوج و ماجوج و هم من کل حدب ینسلون». برخی یاجوج و ماجوج را یکی از نژادهای انسانی با صفات ظاهری خاص یا موجوداتی خارق العاده دانسته‌اند که از پشت مانعی مادی خارج شده، به کشتار مردم و تخریب منابع طبیعی خواهند پرداخت.
[۱۸۲] کشف الاسرار، ج۵، ص۷۴۳-۷۴۶؛ .
؛ برخی دیگر نیز آنان را نمادی از یک تمدن مادی مخرب شمرده‌اند که سد معنوی ساخته شده بدست پیامبران را منهدم و حیات طبیعی و معنوی را بر کره زمین تهدید خواهد کرد؛
[۱۸۶] تاریخ ما بعدالظهور، ص۱۵۱.
؛
[۱۸۷] علائم آخرالزمان، ص۲۰۰-۲۰۲؛ .
در هر حال بیشتر مفسران با استناد به آیه «و ترکنا بعضهم یومئذ یموج فی بعض و نفخ فی الصور فجمعنهم جمعا» که بنابر قول مشهور به هجوم آنان اشاره داشته و بی درنگ از قیامت سخن به میان آورده، آن را از نشانه‌های متصل به قیامت شمرده‌اند و سخن از بازگشت برخی اقوام گذشته را هنگام خروج یاجوج و ماجوج مربوط به قیامت دانسته‌اند
[۱۹۳] کشف الاسرار، ج۶، ص۳۰۶-۳۰۷.
«و حرام علی قریة اهلکنها انهم لایرجعون حتی اذا فتحت یاجوج و...» برخی دیگر این حادثه را به استناد روایات بسیار به دوران ظهور مربوط دانسته و اشاره به بازگشت برخی اقوام را به مساله «رجعت» ارتباط داده‌اند.
[۱۹۷] تاریخ ما بعدالظهور، ص۱۵۰؛ .


۵.۱۲ - رجعت

در آخرالزمان برخی از نیکوکاران و بدکاران زمان‌های گذشته، دوباره زنده می‌شوند. «و یوم نحشر من کل امة فوجا ممن یکذب بایتنا». این آیه فقط به برانگیخته شدن عده‌ای از مکذبان و نه همه آن‌ها اشاره کرده؛ بدین جهت روایات و مفسران شیعه، میان مصداق این آیه و قیامت تفاوت قائل شده و آیه را به آخرالزمان مربوط دانسته‌اند که عده‌ای از نیکوکاران و بدکاران اعصار گذشته، زنده شده. هر یک نتیجه دنیایی اعمال خویش را خواهد دید.
۱. مرگ و زندگی دوباره: «ربنا امتنا اثنتین و احییتنا اثنتین» عذاب پیش از عذاب بزرگ: «و لنذیقنهم من العذاب الادنی دون العذاب الاکبر»
۲. ظهور بندگان پیکارجو پیش از قیامت: «فاذا جاء وعد اولهما بعثنا علیکم عبادا لنا اولی باس شدید». ،
۳. میثاق پیامبران با خداوند برای ایمان آوردن و یاری رساندن به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله: «و اذ اخذ الله میثق النبیین... لتؤمنن به ولتنصرنه»
۴. و منت الهی بر مستضعفان تاریخ: «و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الورثین». همگی به رجعت، تفسیر و تاویل شده‌اند؛ با این حال در تفسیر آیات پیشین، آرای دیگری نیز گفته شده است.
[۲۱۳] تاریخ ما بعدالظهور، ص۶۳۲-۶۳۹، ۶۴۷.


۵.۱۳ - صلح و آرامش پایدار در جهان

پس از پیروزی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و یارانش، آرامش و معنویت بر جهان حاکم خواهد شد: «وعدالله الذین ءامنوا... ولیبدلنهم من بعد خوفهم امنا...» ، «ان الارض لله یورثها من یشاء من عباده والعقبة للمتقین»،«و قتلوهم حتی لاتکون فتنة و یکون الدین کله لله» «لیحق الحق و یبطل البطل». این آیات و آیات دیگر که از میراث بری صالحان و مستضعفان و جانشینی آنان در زمین یاد می‌کند همگی بیان گر این واقعیت اند که سرنوشت این جهان پس از جهادی الهی به امامت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف سرانجام به دست مؤمنان افتاده و جهانیان همگی در سایه حکومت حضرت در صلح و معنویت بسر خواهند برد.افزون بر این تحقق کامل آیات «وله اسلم من فی السموت والارض» و «یحی الارض بعد موتها» و «الیوم یئس الذین کفروا من دینکم فلاتخشوهم واخشون» و «یومئذ یفرح المؤمنون بنصرالله...» نیز در این دوره زمانی دانسته شده است. در آن هنگام، همه نعمت‌های آسمان و زمین بر آن‌ها نازل و از آسایش و سعادت کامل بهره مند خواهند شد: «لفتحنا علیهم برکت من السماء والارض...» . چون این مردم در سایه حکومت حضرت مهدی به بالاترین حد رشد و بلوغ می‌رسند، بدین ترتیب خلافت انسان بر زمین به کامل‌ترین حد خود خواهد رسید؛ در عین حال وجود مقدس امام معصوم (امام مهدی یا امامان دیگر هنگام رجعت) تا قیامت در دنیا حضور داشته، جامعه انسانی هیچگاه از حضورشان بی نیاز نمی‌شود.
[۲۳۹] علی و پایان تاریخ، ص۸۲-۹۲.



۱. الکلیات، أَبُو البَقاء الکفوی، ج۱، ص۶۲.    
۲. لسان العرب، ابن منظور، ج۱۳، ص۱۹۹، «زمن».    
۳. واقعه/سوره۵۶، آیه۱۴.    
۴. واقعه/سوره۵۶، آیه۴۰.    
۵. واقعه/سوره۵۶، آیه۴۹.    
۶. حجر/سوره۱۵، آیه۲۴.    
۷. اعراف/سوره۷، آیه۱۲۸.    
۸. کمال الدین، شیخ صدوق، ج۱، ص۱۹۰.    
۹. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۴۰، ص۱۷۷.    
۱۰. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۲، ص۸۷.    
۱۱. تفسیر قرطبی، القرطبی، ج۴، ص۳۰۶.    
۱۲. تفسیر طبری، ج۱، ص۵۵۷.    
۱۳. واقعه/سوره۵۶، آیه۱۳.    
۱۴. واقعه/سوره۵۶، آیه۳۹.    
۱۵. واقعه/سوره۵۶، آیه۴۹.    
۱۶. حجر/سوره۱۵، آیه۲۴.    
۱۷. اعراف/سوره۷، آیه۱۲۸.    
۱۸. نور/سوره۲۴، آیه۵۵.    
۱۹. قصص/سوره۲۸، آیه۵.    
۲۰. فتح/سوره۴۸، آیه۲۸.    
۲۱. قیام و انقلاب مهدی، شهید استاد مرتضی مطهری، ص۵-۶.    
۲۲. محمد/سوره۴۷، آیه۱۸.    
۲۳. روح المعانی، الألوسی، ج۱۳، ص۲۰۹.    
۲۴. روح المعانی، الألوسی، ج۴، ص۳۰۵.    
۲۵. روح المعانی، الألوسی، ج۳، ص۳۵۸.    
۲۶. تفسیر نمونه، آیت الله ناصر مکارم شیرازی، ج۲۱، ص۴۴۹-۴۵۱.    
۲۷. الفتن والملاحم فی آخرالزمان، ابن کثیر.
۲۸. الملاحم والفتن، ابن طاووس.
۲۹. الغیبه، طوسی، ج۱، ص۳.    
۳۰. الکشاف الموضوعی، ج۱، ص۹۷-۱۰۲.
۳۱. بقره/سوره۲، آیه۸.    
۳۲. بقره/سوره۲، آیه۶۲.    
۳۳. بقره/سوره۲، آیه۱۲۶.    
۳۴. بقره/سوره۲، آیه۱۷۷.    
۳۵. بقره/سوره۲، آیه۲۲۸.    
۳۶. بقره/سوره۲، آیه۲۳۲.    
۳۷. بقره/سوره۲، آیه۲۶۴.    
۳۸. آل عمران/سوره۳، آیه۱۱۴.    
۳۹. نسا/سوره۴، آیه۳۸.    
۴۰. نسا/سوره۴، آیه۳۹.    
۴۱. نسا/سوره۴، آیه۵۹.    
۴۲. نسا/سوره۴، آیه۱۳۶.    
۴۳. نسا/سوره۴، آیه۱۶۲.    
۴۴. التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن المصطفوی، ج۱، ص۴۶، «اخر».    
۴۵. هزاره گرایی، ص۲۱.
۴۶. لقمان/سوره۳۱، آیه۳۴.    
۴۷. احزاب/سوره۳۳، آیه۶۳.    
۴۸. زخرف/سوره۴۳، آیه۸۵.    
۴۹. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۴۰، ص۱۷۷.    
۵۰. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۲، ص۸۷.    
۵۱. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۹، ص۳۱۹.    
۵۲. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۱۲، ص۲۸۲.    
۵۳. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۱۴، ص۸۳-۸۴.    
۵۴. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۱۵، ص۲۰۳.    
۵۵. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۱۶، ص۱۸.    
۵۶. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۲۰، ص۲۲۲.    
۵۷. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۲۱، ص۳۱۷.    
۵۸. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۲۱، ص۳۵۱.    
۵۹. التحریر والتنویر، ابن عاشور، ج۲۶، ص۱۰۴.    
۶۰. ذاریات/سوره۵۱، آیه۵۶.    
۶۱. نور/سوره۲۴، آیه۵۵.    
۶۲. فتح/سوره۴۸، آیه۲۸.    
۶۳. توبه/سوره۹، آیه۳۳.    
۶۴. صف/سوره۶۱، آیه۹.    
۶۵. قیام و انقلاب مهدی، شهید استاد مرتضی مطهری، ص۶.    
۶۶. قیام و انقلاب مهدی، شهید استاد مرتضی مطهری، ص۱۴.    
۶۷. مائده/سوره۵، آیه۳.    
۶۸. مائده/سوره۵، آیه۵۴.    
۶۹. فلسفه تاریخ، شهید استاد مرتضی مطهری، ص۲۴۷ -۲۵۱.    
۷۰. آل عمران/سوره۳، آیه۳.    
۷۱. نهج البلاغه، محمد الدشتی، ج۱، ص۱۲۵.    
۷۲. نهج البلاغه، محمد الدشتی، ج۱، ص۵۴.    
۷۳. خاتمیت، شهید استاد مرتضی مطهری، ص۲۱.    
۷۴. واقعه/سوره۵۶، آیه۱۰.    
۷۵. واقعه/سوره۵۶، آیه۱۱.    
۷۶. واقعه/سوره۵۶، آیه۱۲.    
۷۷. واقعه/سوره۵۶، آیه۱۳.    
۷۸. واقعه/سوره۵۶، آیه۱۴.    
۷۹. صحیح بخاری، بخاری، ج۹، ص۴۱.    
۸۰. صحیح بخاری، بخاری، ج۲، ص۵.    
۸۱. بیضاوی، البیضاوی، ج۵، ص۲۸۴.    
۸۲. من وحی القرآن، ج۲۱، ص۳۲۹.
۸۳. صحیح بخاری، بخاری، ج۲، ص۵.    
۸۴. نهج البیان، ج۵، ص۱۳۵.
۸۵. تفسیر نمونه، آیت الله ناصر مکارم شیرازی، ج۲۳، ص۲۰۷.    
۸۶. الدرالمنثور، السیوطی، ج۸، ص۸.    
۸۷. الکشاف، الزمخشری، ج۴، ص۴۵۹.    
۸۸. الاتقان، السیوطی، ج۲، ص۲۸۹.    
۸۹. علق/سوره۹۶، آیه۱۵.    
۹۰. خاتمیت، شهید استاد مرتضی مطهری، ج۱، ص۳۸.    
۹۱. احزاب/سوره۳۳، آیه۳۳.    
۹۲. الکافی، الشیخ الکلینی، ج۱، ص۹۱.    
۹۳. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۱۲۴ - ۱۲۵.    
۹۴. الغیبه، نعمانی، ص۲۰۶.    
۹۵. شعراء/سوره۲۶، آیه۸۴.    
۹۶. البرهان، السید هاشم الحسینی البحرانی، ج۱، ص۵۱۳.    
۹۷. بقره/سوره۲، آیه۱۴۳.    
۹۸. خاتمیت، شهید استاد مرتضی مطهری، ص۱۹.    
۹۹. آل عمران/سوره۳، آیه۱۱۰.    
۱۰۰. تفسیر نمونه، آیت الله ناصر مکارم شیرازی، ج۲۳، ص۲۰۸.    
۱۰۱. تاریخ الغیبه الکبری، ص۲۴۲ -۲۴۴.
۱۰۲. صافات/سوره۳۷، آیه۱۷۲.    
۱۰۳. صافات/سوره۳۷، آیه۱۷۳.    
۱۰۴. فی ظلال، سید قطب، ج۵، ص۳۰۰۲.    
۱۰۵. غرائب القران ورغائب الفرقان، النیسابوری، ج۱، ص۴۰۴.    
۱۰۶. غرائب القران ورغائب الفرقان، النیسابوری، ج۵، ص۴۶۳.    
۱۰۷. مجمع البیان، الشیخ الطبرسی، ج۹، ص۱۷۰.    
۱۰۸. تفسیر قرطبی، القرطبی، ج۱۶، ص۲۴۰.    
۱۰۹. محمد/سوره۴۷، آیه۱۸.    
۱۱۰. انبیاء/سوره۲۱، آیه۱.    
۱۱۱. التفسیر الکبیر، ج۲۲، ص۱۱۸.    
۱۱۲. التحریروالتنویر، ابن عاشور، ج۱۷، ص۹.    
۱۱۳. محمد/سوره۴۷، آیه۱۸.    
۱۱۴. تفسیر القمی، علی بن إبراهیم القمی، ج۲، ص۲۷۹-۲۸۲.    
۱۱۵. نورالثقلین، الشیخ الحویزی، ج۳، ص۴۱۲.    
۱۱۶. مریم/سوره۱۹، آیه۳۷.    
۱۱۷. تفسیر العیاشی، محمد بن مسعود العیاشی، ج۱، ص۶۴.    
۱۱۸. البرهان، الزرکشی، ج۴، ص۱۱۰.    
۱۱۹. انعام/سوره۶، آیه۶۵.    
۱۲۰. تفسیر القمی، علی بن إبراهیم القمی، ج۱، ص۲۰۴.    
۱۲۱. بقره/سوره۲، آیه۱۵۵.    
۱۲۲. نورالثقلین، الشیخ الحویزی، ج۱، ص۱۴۲.    
۱۲۳. سفینة البحار، الشیخ علی النمازی، ج۱۰، ص۷۶.    
۱۲۴. غافر/سوره۴۰، آیه۵۷.    
۱۲۵. تاریخ ما بعدالظهور، ص۱۳۹-۱۴۲.
۱۲۶. علائم آخرالزمان، ص۳۰۳ -۳۱۶.
۱۲۷. کشف الاسرار، ج۸، ص۴۸۲-۴۸۴.
۱۲۸. الدرالمنثور، السیوطی، ج۵، ص۶۷۴-۶۷۵.    
۱۲۹. یونس/سوره۱۰، آیه۵۰.    
۱۳۰. صافات/سوره۳۷، آیه۱۷۷.    
۱۳۱. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۹، ص۲۱۳.    
۱۳۲. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۹، ص۲۳۲.    
۱۳۳. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۱۸۵.    
۱۳۴. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۳، ص۵۶.    
۱۳۵. انعام/سوره۶، آیه۶۵.    
۱۳۶. تفسیر القمی، علی بن إبراهیم القمی، ج۱، ص۲۰۴.    
۱۳۷. بقره/سوره۲، آیه۱۵۵.    
۱۳۸. نورالثقلین، الشیخ الحویزی، ج۱، ص۱۴۲.    
۱۳۹. سبا/سوره۳۴، آیه۵۱.    
۱۴۰. جامع البیان، الطبری، ج۲۰، ص۴۲۲.    
۱۴۱. الدرالمنثور، السیوطی، ج۶، ص۷۱۲-۷۱۴.    
۱۴۲. تفسیر العیاشی، محمد بن مسعود العیاشی، ج۲، ص۵۷.    
۱۴۳. نحل/سوره۱۶، آیه۴۵.    
۱۴۴. البرهان، السید هاشم الحسینی البحرانی، ج۱، ص۳۵۴.    
۱۴۵. نساء/سوره۴، آیه۴۷.    
۱۴۶. نحل/سوره۱۶، آیه۱.    
۱۴۷. تفسیر العیاشی، محمد بن مسعود العیاشی، ج۲، ص۲۵۴.    
۱۴۸. ق/سوره۵۰، آیه۴۱.    
۱۴۹. ق/سوره۵۰، آیه۴۲.    
۱۵۰. نورالثقلین، الشیخ الحویزی، ج۵، ص۱۱۸-۱۱۹.    
۱۵۱. اسراء/سوره۱۷، آیه۸۱.    
۱۵۲. البرهان، السید هاشم الحسینی البحرانی، ج۱، ص۳۴۸.    
۱۵۳. بقره/سوره۲، آیه۱۴۸.    
۱۵۴. مجمع البیان، الشیخ الطبرسی، ج۱، ص۴۲۹.    
۱۵۵. البرهان، السید هاشم الحسینی البحرانی، ج۱، ص۳۴۹.    
۱۵۶. انعام/سوره۶، آیه۸۹.    
۱۵۷. زخرف/سوره۴۳، آیه۶۱.    
۱۵۸. نساء/سوره۴، آیه۱۵۹.    
۱۵۹. جامع البیان، الطبری، ج۹، ص۳۸۶.    
۱۶۰. جامع البیان، الطبری، ج۹، ص۳۸۸.    
۱۶۱. جامع البیان، الطبری، ج۹،ص۳۸۰.    
۱۶۲. جامع البیان، الطبری، ج۹، ص۳۹۷.    
۱۶۳. جامع البیان، الطبری، ج۹، ص۳۸۳.    
۱۶۴. کشف الاسرار، ج۹، ص۷۴.
۱۶۵. کشف الاسرار، ج۲، ص۱۴۳.
۱۶۶. تفسیر ابن کثیر، ابن کثیر، ج۱، ص۵۸۹-۵۹۰.    
۱۶۷. مجمع البیان، الشیخ الطبرسی، ج۹، ص۹۱.    
۱۶۸. مجمع البیان، الشیخ الطبرسی، ج۳، ص۲۳۶.    
۱۶۹. نورالثقلین، الشیخ الحویزی، ج۱، ص۵۷۱.    
۱۷۰. روح المعانی، الألوسی، ج۳، ص۱۸۸.    
۱۷۱. المیزان فی تفسیر القرآن، العلامةالطباطبائی، ج۱۵، ص۳۹۶.    
۱۷۲. نمل/سوره۲۷، آیه۸۲.    
۱۷۳. جامع البیان، الطبری، ج۱۹، ص۴۹۷.    
۱۷۴. جامع البیان، الطبری، ج۱۹، ص۵۰۰.    
۱۷۵. کشف الاسرار، ج۷، ص۲۵۶-۲۵۸.
۱۷۶. تفسیر قرطبی، القرطبی، ج۱۳، ص۳۶۰.    
۱۷۷. المیزان فی تفسیر القرآن، العلامةالطباطبائی، ج۱۵، ص۳۹۶.    
۱۷۸. کتاب مقدس، مکاشفه یوحنا ۱۳.
۱۷۹. جامع البیان، الطبری، ج۱۸، ص۵۲۶.    
۱۸۰. تاریخ مابعدالظهور، ص۱۴۶-۱۵۰.
۱۸۱. انبیاء/سوره۲۱، آیه۹۶.    
۱۸۲. کشف الاسرار، ج۵، ص۷۴۳-۷۴۶؛ .
۱۸۳. الدرالمنثور، السیوطی، ج۵، ص۶۷۴-۶۷۷.    
۱۸۴. المیزان فی تفسیر القرآن، العلامةالطباطبائی، ج۱۳، ص۳۹۸.    
۱۸۵. غرائب القران ورغائب الفرقان، النیسابوری، ج۵، ص۶۰.    
۱۸۶. تاریخ ما بعدالظهور، ص۱۵۱.
۱۸۷. علائم آخرالزمان، ص۲۰۰-۲۰۲؛ .
۱۸۸. غرائب القران ورغائب الفرقان، النیسابوری، ج۴، ص۴۶۵.    
۱۸۹. کهف/سوره۱۸، آیه۹۹.    
۱۹۰. مجمع البیان، الشیخ الطبرسی، ج۶، ص۳۹۱.    
۱۹۱. مجمع البیان، الشیخ الطبرسی، ج۷، ص۱۱۵.    
۱۹۲. مجمع البیان، الشیخ الطبرسی، ج۸، ص۳۱۳.    
۱۹۳. کشف الاسرار، ج۶، ص۳۰۶-۳۰۷.
۱۹۴. المیزان فی تفسیر القرآن، العلامةالطباطبائی، ج۱۴، ص۳۲۶.    
۱۹۵. انبیاء/سوره۲۱، آیه۹۵.    
۱۹۶. انبیاء/سوره۲۱، آیه۹۶.    
۱۹۷. تاریخ ما بعدالظهور، ص۱۵۰؛ .
۱۹۸. نمل/سوره۲۷، آیه۸۳.    
۱۹۹. مجمع البیان، الشیخ الطبرسی، ج۷، ص۴۰۶.    
۲۰۰. البرهان، السید هاشم الحسینی البحرانی، ج۱، ص۹۰.    
۲۰۱. المیزان فی تفسیر القرآن، العلامةالطباطبائی، ج۱۵، ص۳۹۷-۳۹۸.    
۲۰۲. مجمع البیان، الشیخ الطبرسی، ج۷، ص۴۰۵.    
۲۰۳. غافر/سوره۴۰، آیه۱۱.    
۲۰۴. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۳، ص۵۶.    
۲۰۵. سجده/سوره۳۲، آیه۲۱.    
۲۰۶. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۳، ص۵۶.    
۲۰۷. اسراء/سوره۱۷، آیه۵.    
۲۰۸. نورالثقلین، الشیخ الحویزی، ج۳، ص۱۳۸-۱۴۰.    
۲۰۹. آل عمران/سوره۳، آیه۸۱.    
۲۱۰. تفسیر العیاشی، محمد بن مسعود العیاشی، ج۱، ص۱۸۱.    
۲۱۱. قصص/سوره۲۸، آیه۵.    
۲۱۲. نورالثقلین، الشیخ الحویزی، ج۴، ص۱۰۷.    
۲۱۳. تاریخ ما بعدالظهور، ص۶۳۲-۶۳۹، ۶۴۷.
۲۱۴. نور/سوره۲۴، آیه۵۵.    
۲۱۵. اعراف/سوره۷، آیه۱۲۸.    
۲۱۶. مجمع البیان، الشیخ الطبرسی، ج۹، ص۱۳۴.    
۲۱۷. انفال/سوره۸، آیه۳۹.    
۲۱۸. مجمع البیان، الشیخ الطبرسی، ج۴، ص۴۴۶.    
۲۱۹. مجمع البیان، الشیخ الطبرسی، ج۴، ص۴۳۱.    
۲۲۰. انفال/سوره۸، آیه۸.    
۲۲۱. انبیاء/سوره۲۱، آیه۱۰۵.    
۲۲۲. اعراف/سوره۷، آیه۱۳۷.    
۲۲۳. قصص/سوره۲۸، آیه۵.    
۲۲۴. تفسیر العیاشی، محمد بن مسعود العیاشی، ج۱، ص۱۸۳.    
۲۲۵. تفسیر العیاشی، محمد بن مسعود العیاشی، ج۲، ص۵۰.    
۲۲۶. تفسیر العیاشی، محمد بن مسعود العیاشی، ۵۶-۶۱.    
۲۲۷. نورالثقلین، الشیخ الحویزی، ج۲، ص۵۷.    
۲۲۸. آل عمران/سوره۳، آیه۸۳.    
۲۲۹. حدید/سوره۵۷، آیه۱۷.    
۲۳۰. مائده/سوره۵، آیه۳.    
۲۳۱. روم/سوره۳۰، آیه۴.    
۲۳۲. روم/سوره۳۰، آیه۵.    
۲۳۳. تفسیر العیاشی، محمد بن مسعود العیاشی، ج۱، ص۱۸۳.    
۲۳۴. تفسیر العیاشی، محمد بن مسعود العیاشی، ج۱ ص۲۹۲.    
۲۳۵. نورالثقلین، الشیخ الحویزی، ج۵، ص۲۴۲-۲۴۳.    
۲۳۶. اعراف/سوره۷، آیه۹۶.    
۲۳۷. نورالثقلین، الشیخ الحویزی، ج۲، ص۵۲.    
۲۳۸. الایقاظ من الهجعه، ص۳۹۳-۴۰۵.    
۲۳۹. علی و پایان تاریخ، ص۸۲-۹۲.



فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «آخرالزمان (قرآن)».



جعبه ابزار