برگرداندن نوشته یا گفتاری به زبانی دیگر را ترجمه می گویند که از آن به مناسبت در بابهای طهارت، صلات، حج، تجارت، نکاح، طلاق، لعان، قضاء و حدود سخن گفته شده است.
تکبیرة الإحرام، قرائت و دیگر ذکرهای نماز باید به عربی صحیح خوانده شود و ترجمه آنها کفایت نمیکند مگر در صورت ناتوانی.
خواندن یا شنیدن ترجمه آیات سجده موجب سجده نمیگردد.
در اینکه ادای الفاظ عقود و ایقاعات به عربی برای کسی که عربی میداند و یا میتواند بدون مشقّت فراگیرد، شرط است و یا ترجمه آنها کفایت میکند، اختلاف است.
به قول مشهور شرط است، مگر برای کسی که عربی نمیداند و نمیتواند به راحتی فراگیرد. در لعان نیز در صورتی که مُتلاعِنَیْن (زن و شوهر) عربی ندانند، ترجمه کافی است.
اگر قاضیزبان دو طرف دعوا را نداند و نیاز به مترجم داشته باشد باید دو مترجم مردبالغ و عادل بگیرد؛ زیرا ترجمه در این مقام در حکمشهادت است. در شرط بودن حریت (برده نبودن) آنان اختلاف است. البتّه در مواردی که ترجمه جنبه اِخباری دارد مانند نقل ترجمه فتوای مجتهد برای مقلّدش، یک مترجم ثقه و مورد اعتماد کافی است.
