• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

گناهان زبان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گناه در لغت عرب به اثم و عصیان گفته می‏شود.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف گناه
۲ - تعریف گناهان زبان
۳ - اهمیت ترک گناهان زبان
۴ - غفلت و جهل مهمترین منشأ نافرمانی خدا
۵ - بهترین راه نجات از گناه
۶ - رابطه باخدا ومعصومین برای پیشگیری ازگناه
۷ - توجه به آثار خوب ترک گناه و آثار بد انجام گناه
۸ - تقویت اراده
۹ - ایات و روایات مربوط به گناهان زبانی
       ۹.۱ - فرمایش قرآن درباره نکوهش غیبت
       ۹.۲ - گناهان زبانی از نگاه پیامبر اکرم
       ۹.۳ - سخن گفتن‌وسکوت ازدیدگاه امیرالمومنین
       ۹.۴ - رابطه سرنوشت‌انسان و زبان‌ازنظرامام باقر
۱۰ - نقش زبان در بدن
۱۱ - درمان عملی گناهان زبان
۱۲ - فرمایش امام سجاد درباره رابطه زبان با اعضاء
۱۳ - فرمایش قرآن درباره رابطه زبان و فرشتگان
۱۴ - روایاتی‌ازامام‌علی درباره رابطه زبان‌وفرشتگان
       ۱۴.۱ - نقش زبان در بهشتی یاجهنمی بودن انسان
       ۱۴.۲ - رابطه عقل و علم با سخن
۱۵ - بهترین روش برای پرهیز از آفات زبان
۱۶ - جلب توجه یکی از عوامل پرحرفی
۱۷ - راه عملی درمان پرگویی
       ۱۷.۱ - نقش زمان در درمان پرگویی
۱۸ - پانویس



گناه به معنای سرپیچی، خطا، لغزش و مخالفت با امر و نهی مولا می‏باشد؛ یعنی انجام کاری که در نظر مولا و خالق، ناپسند و نکوهیده است.



گناهان زبان یعنی خطاها و لغزش هایی که از عضو زبان صادر شود.



زبان هم مانند دیگر اعضای بدن انسان است که اگر از قوانین و احکام الهی تخلّف کند، یکی از ابزارهای گناه و معصیت است، چنان که اگر از دستورات شرع مقدس پیروی کند، از ابزار و وسایل اطاعت است.
بنابراین مراقبت از این ابزار و وسیله در جلوگیری از انجام گناه مانند دیگر اعضا و جوارح است، و فرق چندانی با دست، پا و… ندارد، تنها این تفاوت را دارد که شاید بیشتر مردم، گناه زبان را چندان جدی نگیرند، در حالی که چه بسا ترور شخصیتی که با استفاده از زبان صورت می-گیرد، برای طرف مقابل به مراتب آزار دهنده تر از آسیب های جسمی است که بر دیگر اعضا و جوارح او وارد می شود.



مهم ترین منشأ گناه و نافرمانی خداوند غفلت و جهل انسان است.
اگر شیطان بتواند کسی را از مقام خود، عظمت، علم، حکمت و لطف خداوند، نعمت های بی شمار او، مضرات و عواقب گناه و… غافل کند، او را به آسانی به وادی گناه و نا فرمانی می کشاند. همچنین جهل و نادانی به ارزش‏های وجودی انسان، جهل به آثار ارزندۀ پاک دامنی و عفت، جهل به عواقب گناه و بالاخره جهل به اوامر و نواهی الهی باعث ارتکاب بسیاری از گناهان است.



بهترین راه برای نجات از گناه از بین بردن جهل و غفلت است. اگر ما همواره به عظمت خدا و نعمت های بی شماری که به ما و دیگر بندگانش بخشیده است توجه داشته باشیم، در صدد شکرگزاری و جبران نعمت های او خواهیم بود، نه به دنبال عصیان و سرکشی. و اگر به علم و حکمت و لطف خداوند در قانون گذاری و حرام و حلال کردن کارها و اشیاء توجه و اطمینان داشته باشیم، درمی یابیم که هر آنچه را خداوند بر ما حلال کرده قطعا خیر و صلاح و منفعت ما در آن است و هر آنچه را خداوند بر ما حرام کرده قطعاً به ضرر ما بوده است و این جا است که هیچ گاه صلاح و منفعت خویش را رها نخواهیم کرد و به دنبال شر و ضرر نخواهیم رفت.
و اگر انسان به ارزش و مقام والای خود در بین دیگر مخلوقات توجه کند و این که گناه این ارزش و مقام را از بین خواهد برد، حاضر نخواهد شد تا این ارزش بزرگ را برای لذت آنی و بی ارزش و زود گذر از دست بدهد.



در مرحله پیش گیری از گناهان مربوط به زبان، باید توجه داشت که شخصبا تقویت رابطه خود با خداوند و داشتن توسلات به اهل بیت علیهم السلام به طور مستمر، می تواند زمینه های انجام گناه زبانی را از بین ببرد.



با در نظر گرفتن آثار خوب ترک گناه و آثار بد انجام گناهان زبانی مانند غیبت و سخن چینی و سخن بجا، حق و خیر، می توان از زبان خود مراقبت نمود تا به گناهان مربوط به آن دچار نشد.



برای مقابله با گناهان، باید اراده قوی داشت. شخصبا اراده کسی است که وقتی در مورد کاری، به خوبی تأمل کرد، تصمیم به انجام آن می گیرد و با فعالیت و ثبات قدم آن را به اجرا در می آورد.




۹.۱ - فرمایش قرآن درباره نکوهش غیبت


خداوند متعال در قرآن کریم دربارۀ نکوهش غیبت می‌فرماید«و هیچ یک از شما دیگری را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مردۀ خود را بخورد؟! (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید».

۹.۲ - گناهان زبانی از نگاه پیامبر اکرم


پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: «کسی روز قیامت آمده و نگاه به نامه عملش می‌کند و اثری از کارهای نیک خود را در آن نامه نمی‏بیند؛ سپس عرض می‌کند: کجاست کارهای شایسته من که در دنیا انجام دادم؟ پاسخ داده می‏شود: تو غیبت مردم را کردی؛ به جای غیبت‏هایت ثواب‏های تو در نامه عمل کسانی که غیبت آنها را کردی نوشته شد».
[۶] دیلمی، حسن بن ابی الحسن، ارشاد القلوب، ج۱، ص۱۱۶، انتشارات شریف رضی، ۱۴۱۲ق.


۹.۳ - سخن گفتن‌وسکوت ازدیدگاه امیرالمومنین


امام علی علیه السلام می فرماید: «خوشبخت و رستگار کسی است که علم و عملش، دوستی و دشمنی اش، گرفتن و رها کردنش، سخن گفتن و سکوتش، رفتار و گفتارش تنها بر اساس رضای الهی استوار باشد و بر خلاف امر پروردگار قدمی برندارد».
[۹] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۷۴، ص۲۴۱، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق.


۹.۴ - رابطه سرنوشت‌انسان و زبان‌ازنظرامام باقر


امام باقر علیه السلام می فرماید: «از اندرزهای لقمان حکیم به فرزندش این بود که فرزند عزیز!… کسی که مالک زبان خود نباشد، سرانجام پشیمان خواهد گشت».



زبان، ترجمان دل، نمایندۀ عقل، کلید شخصیت و مهم ترین دریچه روح آدمی است. آنچه بر صفحه زبان و در لابلای گفته های انسان ظاهر می شود، نمودی از آن چیزی است که بر صفحه روح انسان نقش می بندد. زبان در عین این که یکی از بزرگ ترین نعمت های خداوند و ابزاری برای رشد و روابط با دیگران بوده، در عین حال آفات فراوانی نیز دارد و می تواند سرچشمه گناهان بی شماری باشد.



توجه به خطرات زبان و مراقبت از آن، بهترین درمان عملی برای پرحرفی است. زبان و سخن گفتن با آن، در عین حال که در جاهایی بسیار مفید است، آفات و خطرات فراوانی هم دارد. هر صبح که انسان از خواب بیدار می شود، لازم است به خود توصیه کند که مراقب زبانش باشد؛ زیرا این عضو می تواند انسان را به اوج سعادت یا خاک ذلت و شقاوت بکشاند.



امام سجاد علیه السلام فرمود: «هر صبح، زبان آدمی تمام اعضای بدنش را زیر نظر گرفته، و می‏گوید: چگونه هستید؟ چگونه صبح کردید؟ پاسخ می دهند به خیر و خوبی است به شرط آن که تو (دست از سر ما برداری) و ما را به خود رها کنی؟ و او را به خدا سوگند می دهند (که سخن ناروایی نگوید و آنان را به مشقّت نیندازد) و می گویند (شکی در این نیست که) به خاطر تو، ثواب و پاداش به ما می‏رسد، و به سبب تو است که کیفر می‏شویم».
[۱۲] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۶۸، ص۳۰۲، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق.

پس انسان باید مواظب زبان و سخن خود باشد؛ زیرا هر کلامی که از او صادر شده در نامه عمل او ثبت و ضبط می شود.



در قرآن کریم آمده است: «انسان هیچ سخنی را بر زبان نمی‏آورد، مگر این که همان دم، فرشته‌ای مراقب و آماده برای انجام مأموریت (و ضبط آن) است».



آن حضرت از نزدیک مردی عبور کردند که بسیار پرحرفی می کرد، حضرت در نزد او توقف کرده و فرمودند: ای مرد! تو بر فرشتگان حافظ خود با این پر حرفی کتابی را املاء می‌کنی؛ از آنچه به تو سود می دهد سخن بگو و از سخنان واهی دوری کن.

۱۴.۱ - نقش زبان در بهشتی یاجهنمی بودن انسان


حضرت امیر المومنین علیه السلام می فرمایند: «سخن در اختیار تو بوده مادامی که آن را بر زبان جاری نکرده‏ای، ولی هرگاه سخن گفتی تو در بند آن گرفتار می‏شوی؛ اکنون زبانت را همانند طلا و نقره ات حفظ کن؛ بسا سخنی که نعمتی را از انسان سلب می‏کند. پس هر چه نمی‏دانی از گفتن آن خودداری کن. خداوند بر اعضا و جوارحت چیزهایی واجب کرده که روز قیامت از آنها سؤال خواهد کرد، در آن روز خوار خواهد شد کسی که زبانش بر او حکومت کند. هرکس پرحرف شد خطایش هم زیادتر می‏شود، و هر کس این چنین باشد حیایش کم می شود، و هرکس حیایش کم شد، ورعش (دوری از گناهان و امور شبهه ناک) کم خواهد شد، دلش می‏میرد و هر که دلش مرد، وارد دوزخ می شود».
[۱۵] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۶۸، ص۲۸۶، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق.


۱۴.۲ - رابطه عقل و علم با سخن


حضرت امیر المومنین علیه السلام می فرمایند: «هنگامی که عقل کامل شود، سخن کم می‏شود».



بنابراین، از نگاه آیات و روایات، بهترین روش برای پرهیز از آفات زبان، خودداری از پرگویی و ترک گفتارهای بی فایده است؛ زیرا اگر انسان بداند سخنانش جزو اعمال او محسوب می‏شود و در برابر آن مسئول است، از پرحرفی که نوعاً به دروغ، غیبت، اتلاف وقت، آزار دیگران، قساوت قلب و… منتهی می‏شود اجتناب خواهد نمود.



شاید بتوان ریشه روانی زیاد حرف زدن را در این نکته دانست که ما انسان ها دوست داریم همیشه مورد توجه و محبت دیگران باشیم و برای این که محبت کافی را از دیگران کسب کنیم دست به کارهایی می زنیم که باعث جلب توجه شود، ولی نباید فراموش کرد که اگر انسان ارتباط خود را با خدا درست نماید و انگیزۀ او در انجام کارها کسب رضایت خدا باشد، و تلاش در این نماید که محبوب او شود، خداوند او را محبوب دیگران می کند، بدون این که نیازی به ریا و جلب توجه آنان داشته باشد. پس نیازی به پر حرفی و یا هر کار ناپسند دیگری برای جلب توجه دیگران نیست.



می توان با تمرین و تلقین و احیاناً با نذر و یا جریمه کردن خود در صورت پرحرفی، به تدریج خود را به دوری از آن عادت داده و صفت ثابت و راسخی را در این زمینه کسب نمود.

۱۷.۱ - نقش زمان در درمان پرگویی


نکته قابل توجه این که، منع زبان از پرگویی، کاری تدریجی و طولانی بوده و به گذر زمان نیاز دارد. کسی که به پرگویی و کنترل نداشتن بر زبانش عادت داشته و این عمل در او به صورت ملکه درآمده است، نمی تواند یک روزه بر خلاف آن عمل کند، بلکه باید قرار بر این بگذارد که هر روز مقداری از پرگویی اش را کم کند تا به تدریج با تسلط بر زبان و سخنانش بتواند به مقدار لازم و ضروری از زبانش استفاده کند و سخن بگوید.


 
۱. نمایه «گناه و آثار آن»، سؤال ۲۰۴ (سایت اسلام کوئست:۱۰۷۳).    
۲. نمایه «راه رهایی از گناه»، سؤال ۵۲۰۷ (سایت اسلام کوئست:۵۴۷۳).    
۳. نمایه «جلوگیری از وسوسه گناه»، سؤال ۳۸۵۹ (سایت اسلام کوئست:۴۱۱۰).    
۴. نمایه «راه های تقویت اراده»، سؤال ۵۲۵ (سایت اسلام کوئست:۵۷۲).    
۵. حجرات/سوره۴۹، آیه۱۲.    
۶. دیلمی، حسن بن ابی الحسن، ارشاد القلوب، ج۱، ص۱۱۶، انتشارات شریف رضی، ۱۴۱۲ق.
۷. نمایه «غیبت و اهمیت توبه از آن»، سؤال ۴۱۶۶ (سایت اسلام کوئست:۵۰۸۸).    
۸. نمایه «مرز بین غیبت و انتقاد از مسئولین»، سؤال ۹۴۷۸ (سایت اسلام کوئست:۹۴۳۶).    
۹. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۷۴، ص۲۴۱، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق.
۱۰. حرانی، حسن بن شعبه، تحف العقول، ص۱۰۰، انتشارات جامعه مدرسین، قم، ۱۴۰۴ ق.    
۱۱. کلینی،محمدبن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۶۴۲، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ۱۳۶۵ ش.    
۱۲. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۶۸، ص۳۰۲، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق.
۱۳. ق/سوره۵۰، آیه۱۸:«ما یلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَیهِ رَقیبٌ عَتیدٌ».    
۱۴. شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۳۹۶، نشر جامعه مدرسین، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق.    
۱۵. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۶۸، ص۲۸۶، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق.
۱۶. محمد باقر، بحارالانوار، ج۱، ص۱۵۹، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق.    




جعبه ابزار