با این تفاوت که نام سوره در بیشتر کتابهایتفسیری و بیشتر مصاحف، «سوره والتین » (با حفظواو قسم ) و در بعضی کتب تفسیر و حدیث «سوره التین » ثبت شده، زیرا کلمه تین فقط یک بار در قرآن مجید،آن هم در این سوره، آمده است.
برای تین و زیتون، مفسران تأویلات گوناگونی آورده‌اند.
بعضی بر آن‌اند که خداوند به دو خوردنی که نزد عرب معروف بوده، سوگند یاد کرده است. بعضی دیگر، تین و زیتون را اشاره به دو مسجد یکی در شام و دیگری در بیت المقدس یا دو کوه تینا و زیتا در این دو منطقه دانسته‌اند.
بعضی از مفسران تعبیر «احسن تقویم » را ناظر به اعتدال قامت و استواری خلقت انسان در دوران جوانی و «اسفلسافلین » را کنایه از ضعف و سستی انسان در دوران پیری دانسته‌اند اما با توجه به آیه ششم سوره، که اهل ایمان و عمل صالح را از فرو افتادن به «اسفلسافلین » استثنا می‌کند، این نظر پذیرفته نیست.
در آیه هفتم، خداوند با تعبیری توبیخ آمیز از انسان می‌پرسد: «پس ای انسان چه تو را بر آن داشت که دینحق و روز جزا را تکذیب کنی؟» و برای اتمام حجت و تأکید بر مطالب پیشین، جداسازی نیکان و بدان و برپایی رستاخیز را نشان دهنده حکمت بالغه خداوند در آفرینش و تدبیر امور جهان می‌داند.
تناسب سوره تین با سوره بعد آن (عَلَق ) در این است که در سوره تین آفرینشانسان به نیکوترین صورت بیان شده و در سوره علق به آفرینش نخستینِ انسان از علق (خونِ بسته ) پرداخته شده است.
به عبارت دیگر، در سوره تین به علت صوری و در سوره علق به علت مادّی آفرینش انسان اشاره شده است. همچنین، سوره علق نوعی شرح و تفصیل برای مضامین سوره تین به حساب می‌آید.
