• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بحیرا

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بَحیرا، راهبی از اهل کتاب است که بر اساس روایتی مشهور، حضرت محمد صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله را در نوجوانی دید و نبوت وی را پیش گویی کرد. درباره هویت و سرگذشت او و همچنین در جزئیات این روایت و به ندرت در اصل وقوع آن، اختلاف نظرهایی وجود دارد.

فهرست مندرجات

۱ - اختلاف در نام وی
۲ - واژه بحیرا در لغت
۳ - القاب بحیرا
۴ - علّت اقامت در دیر
۵ - پارسایی بحیرا
۶ - بحیرا مسیحی مورد تأیید قرآن
۷ - بحیرا و سلمان فارسی
۸ - بحیرا و بعثت پیامبرصلوات‌الله‌علیه
۹ - روایت ملاقات با پیامبر صلوات‌الله‌علیه
       ۹.۱ - سفر تجارتی به شام
       ۹.۲ - اختلاف در سبب اقامت بحیرا در دیر
       ۹.۳ - کیفیت شناخت پیامبر صلوات‌الله‌علیه
       ۹.۴ - زمان گفتگو با پیامبر صلوات‌الله‌علیه
       ۹.۵ - محتوای گفتگو
۱۰ - حفاظت از جان پیامبر صلوات‌الله‌علیه
۱۱ - پس از ملاقات
۱۲ - تردید در اخبار
       ۱۲.۱ - ساختگی بودن واقعه
       ۱۲.۲ - تاریخ وقوع دیدار
       ۱۲.۳ - طفیلی بودن رسالت پیامبر صلوات‌الله‌علیه
       ۱۲.۴ - واحد بودن خبر
       ۱۲.۵ - اشاره ننمودن قرآن به این واقعه
       ۱۲.۶ - هویّت و زندگانی بحیرا
۱۳ - پذیرش اجمالی واقعه
۱۴ - آمدن نام بحیرا در تاریخ
۱۵ - نام بحیرا در سخن مورّخان
۱۶ - ماجرای بحیرا در متون روم شرقی
۱۷ - فهرست منابع
۱۸ - پانویس
۱۹ - منبع



نامش را بَحیری یا بَحیرا
[۱] کتاب السیر و المغازی، ص۷۳.
[۲] السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۱.
[۳] تاریخ الاسلام، السیرة النبویة، ص۶۰.
، سَرْجِس
[۴] مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۱، ص۸۳.
از قبیله عبد القیس
[۵] السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۱.
، بُحیری یا بُحیرا
[۷] الطبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، ج۱، ص۱۱۶.
و اکثر منابع متأخر، همچون حسن ابراهیم حسن، کتاب تاریخ الاسلام.
[۸] تاریخ الاسلام، ج۱، ص۷۵.
ضبط کرده‌اند که صورت اخیر، کاملاً متأخر و احتمالاً برای آن است که به واژه‌ای غیر عربی، وزن آشنا و معمول در عربی داده شود.
[۹] نولدکه، ص۷۰۴.

اما برخی نیز چون طبری
[۱۰] تاریخ الرسل و الملوک، سلسله اول، ص۱۱۲۵.
و ترمذی
[۱۱] الجامع الصحیح، ج۵، ص۵۹۰ـ۵۹۱.
نام او را ذکر نکرده‌اند.



واژه بحْیرا، از آرامی بخیره به معنی برگزیده است.
[۱۲] نولدکه، ص۷۰۵.
با توجه به این معنی، شاید بحیرا صفت سرجیوس راهب بوده که بعدها جانشین نام خاص وی در منابع اسلامی شده است.



او را حِبْری یعنی دانشمندی یهود از شهر تیماء (در اطراف شام)
[۱۳] السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۱.
، راهبی نصرانی
[۱۴] کتاب السیر و المغازی، ص ۷۳
، سریانی
[۱۵] نولدکه، ص۷۰۵.
یا نسطوری پیرو آریوس
[۱۶] الوحی المحمّدی، ص۷۲.
دانسته‌اند که در علم هیئت و نجوم دست داشت.



وی منکر الوهیت مسیح و تثلیث و قائل به وحدانیت خداوند بود.
[۱۷] کتاب دائرة المعارف، ذیل «بحیرا».
. به این سبب، از کلیسای برّیة الشام و سپس طور سینا، طرد شد و ناگزیر در دیری در بُصری اقامت گزید
[۱۸] السیرة النبویه، ج۱، ص۱۹۱.
[۱۹] قاموس الاعلام، ذیل «بحیرا».
، در همین مکان، با پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله دیدار کرد. بلعمی محل این دیدار را دروازه نصیبین، ذکر کرده است.
[۲۰] تاریخنامة طبری، ج۱، ص۲۰.
.



در مقام پارسایی او روایت است که هاتف غیبی، بحیرا، رئاب الشّنّی از عبد القیس و نفر سومِ مُنْتَظَر (حضرت محمد صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله) را بهترین کسان اعلام کرده است.
[۲۱] کتاب المعارف، ص۲۹.




جاحظ، او را مصداق مسیحیانی دانسته است که در قرآن از آنان به نیکی یاد می‌شود.
[۲۳] کتاب المعارف، ص۲۵۹.
. این مسئله، علاوه بر بیان مرتبت او، نشان می‌دهد که جاحظ، هویت تاریخی وی را مسلم می‌دانسته است.
[۲۴] قاموس الاعلام، ذیل «بحیرا».




به اشتباه بحیرا را معلم سلمان فارسی دانسته که شاید از سخن جاحظ، آن‌جا که وی را همانند معلمان مسیحی سلمان، در زمره مسیحیان مورد تأیید قرآن، آورده است.
[۲۵] رسائل الجاحظ، الرسائل الکلامیّة، ص۲۵۹.
منشأ گرفته باشد.



به گفته ابن حجر عسقلانی
[۲۶] لسان المیزان، ج۳، ص۳۹.
بحیرا، بعثت را درک نکرده است.



سلسله روایت دیدار بحیرا با پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله، خبر واحد است، چرا که همگی به قُراد ابونوح می‌رسد که وی نیز با واسطه از ابوموسی اشعری روایت کرده است.
[۲۸] دلائل النبوّة، ترجمه محمود مهدوی دامغانی،ج۱، ص۱۹۵ـ۱۹۶.
[۲۹] الخصائص الکبری، ج۱، ص۸۳.


۹.۱ - سفر تجارتی به شام


براساس این روایت، کاروانی از قریش به قصد تجارت، به سوی شام حرکت کرد که ابوطالب به اصرار پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله، که در آن هنگام، نُه
[۳۰] تاریخنامة طبری، ج۱، ص۲۰ـ۲۱.
[۳۱] تاریخ یعقوبی، ترجمه محمدابراهیم آیتی، ج۱، ص۳۶۹.
یا دوازده ساله بود
[۳۲] الطبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، ج۱، ص۱۱۶.
، او را نیز با خود برد. کاروان، در بُصرای شام، نزدیک صومعه‌ای، توقف کرد.

۹.۲ - اختلاف در سبب اقامت بحیرا در دیر


نخستین اختلاف در گزارش این رویداد، در اینجاست که برخی بحیرا را، منتظر فرستاده موعود و پرسشگر از کاروان‌های پیشین
[۳۳] شرف النبی (ص)، ترجمه نجم الدین محمود راوندی، ص۴۶.
، و بعضی منتظری گوشه نشین، معرفی کرده‌اند که تا آن زمان از صومعه خود بیرون نمی‌آمد و با کسی سخن نمی‌گفت.
[۳۴] السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۱ـ۱۹۲.
[۳۵] کتاب السیر و المغازی، ص۷۳.


۹.۳ - کیفیت شناخت پیامبر صلوات‌الله‌علیه


بحیرا با دیدن برخی نشانه‌های غیر طبیعی چون تعظیم و صلای سنگ‌ها بر پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله، ابری که همواره بر سر پیامبر حرکت می‌کرده و بر وی سایه می‌افکنده و درختی که به مجرد نشستن پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله در پناه آن، شاخه‌های خود را به سوی او می‌گشوده است
[۳۶] السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۲.
[۳۷] ترجمه فارسی، سیرت رسول اللّه، ترجمه و انشای رفیع الدّین اسحاق بن محمّد همدانی، ج۱، ص۱۵۹.
[۳۸] شرف النبی (ص)، ترجمه نجم الدین محمود راوندی، ص۴۵.
، حضرت را در میان کاروانیان می‌شناسد و آنان را به طعام، دعوت می‌کند تا با کودک مورد نظرش، بیشتر سخن بگوید. اما کاروانیان، پیامبر را به سبب خردسالی در کنار بنه کاروان، به مراقبت می‌گمارند و بحیرا با پی بردن به این نکته خواستار گفتگو با کودک می‌شود.
[۳۹] السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۲.
[۴۰] ترجمه فارسی، سیرت رسول اللّه، ترجمه و انشای رفیع الدّین اسحاق بن محمّد همدانی، ج۱، ص۱۵۹.
[۴۱] شرف النبی (ص)، ترجمه نجم الدین محمود راوندی، ص۴۵.


۹.۴ - زمان گفتگو با پیامبر صلوات‌الله‌علیه


روایت نادری نیز، زمان این گفتگو را صبح فردای رسیدن کاروان به بصری می‌داند. براساس این روایت، گفتگوی میان پیامبر اکرم صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله و بحیرا هنگامی صورت گرفت که کاروانیان خفته بودند.
[۴۲] تاریخنامة طبری، ج۱، ص۲۰ـ۲۱.
جزئیات و تفصیل آن در روایات، یکسان نیست.

۹.۵ - محتوای گفتگو


الف) برخی آن را گفت و شنودی کوتاه، گزارش کرده‌اند که بحیرا طی آن، تنها نبوت پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله را با گفتن این عبارت که «او سرور جهانیان است»
[۴۳] تاریخ الاسلام، السیرة النبویة، ص۵۵.
پیشگویی کرده است.
[۴۴] الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۲۰ به نقل از ابی مِجْلَز.

ب) بعضی به تفصیل بیشتر پرداخته‌اند، از جمله آن‌که بحیرا از خواب‌های پیامبر می‌پرسد، او را به لات و عزی سوگند می‌دهد که پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله از آن‌ها تبرّی می‌جوید
[۴۵] السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۳.
[۴۶] کتاب السیر و المغازی، ص۷۵.
[۴۷] السیرة النبویة، ج۱، ص۲۴۵.
و مهر نبوت را میان دو کتف حضرت می‌بیند و در پایان این دیدار، ابوطالب را از آینده کودک آگاه و سفارش می‌کند که از یهود
[۴۸] السیرة النبویة، ج۱، ص۲۴۵.
[۴۹] الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۲۰.
و نصاری یا رومیان
[۵۰] تاریخ الرسل و الملوک، سلسله اول، ص۱۱۲۶.
یا هر دو
[۵۱] تاریخنامه طبری، ج۱، ص۲۱.
یا چنان که مسعودی گفته است از اهل کتاب،
[۵۲] مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۱، ص۸۳.
با تأکید بر یهود
[۵۳] مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۳، ص۲۶.
حفظ کند.



در برخی منابع، از تلاش بحیرا برای منصرف کردن سه تن یهودی به نام‌های زبیر
[۵۴] کتاب السیر و المغازی، ص۷۵.
یا زریر
[۵۵] السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۴.
یا زعبیر
[۵۶] دلائل النبوّة، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، ج۱، ص۱۹۸.
و ثمام
[۵۷] دلائل النبوّة، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، ج۱، ص۱۹۸.
یا تمّام و دریس
[۵۹] کتاب السیر و المغازی، ص۷۵.
از کشتن پیامبر اکرم صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله، سخن رفته است.



در ادامه روایت نیز دو گزارش هست:
۱) انصراف ابوطالب از سفر و بازگشت وی به مکه
[۶۰] تاریخنامه طبری، ج۱، ص۲۱.

۲) ادامه سفر او به شام و فرستادن رسول اکرم صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله با ابوبکر و بلال، به مکه که بحیرا کلوچه و زیتون همراه ایشان می‌کند.
[۶۱] تاریخ الرسل و الملوک، سلسله اول، ص۱۱۲۶.

به هرحال، درباره روایت دیدار پیامبر با بحیرا، به خصوص روایت اخیر (فرستادن رسول اکرم صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله با ابوبکر و بلال)، تردیدهایی وجود دارد.




۱۲.۱ - ساختگی بودن واقعه


الف) برخی با تطبیق تاریخ واقعه و سن ابوبکر وبلال که هر دو از پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله کوچک‌تر بودند و نمی‌توانستند محافظت او را به عهده بگیرند، این بخش را از افزوده‌های بعدی و گواهی بر ساختگی بودن تمام روایت دانسته‌اند.
[۶۲] سیرة المصطفی، ص۵۳ ـ۵۴.
.
ب) بعضی نیز احتمال داده‌اند که این گزارش، بعدها به منظور اثبات نزدیکی ابوبکر به پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله و تفضیل وی بر دیگر صحابه، ساخته و ملحق شده باشد.
[۶۳] الصحیح من سیرة النبی الاعظم صلی اللّه علیه وآله وسلّم، ج۱، جزء۱، ص۹۳.
چنان که ابوسعید خرگوشی نیز که ملاقات ابوبکر و بحیرا را در گونه دیگر این روایت، نقل می‌کند، آن را گواهی بر حقانیت خلافت ابوبکر حتی پیش از بعثت دانسته است.
[۶۴] شرف النبی صلوات‌الله‌علیه‌وآله، ترجمه نجم الدین محمود راوندی، ص۴۹۰.


۱۲.۲ - تاریخ وقوع دیدار


دیدار بحیرا و پیامبر، در منابع چندی، در سفر آن حضرت با ابوبکر به شام که در جوانی آن دو صورت گرفته ذکر شده است که در آن، وقایعی شبیه به رخدادهای روایت نخستین واقع می‌شود. بحیرا آسودن پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله را در زیر درختی که تنها حضرت عیسی علیه‌السّلام پیشتر در زیر آن آرمیده بود، می‌بیند و او را می‌شناسد و نبوتش را پیشگویی می‌کند.
به هر حال، این روایت، که ابن منده نقل کرده، با سند ضعیفی، به ابن عباس منتهی می‌شود و اگر وقوع این سفر، صحیح باشد، باید آن را دومین سفر پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله محسوب داشت.
[۶۵] الخصائص الکبری، ج۱، ص۸۶.
[۶۶] اسدالغابة فی معرفة الصحابة، ج۱، ص۱۹۹.


۱۲.۳ - طفیلی بودن رسالت پیامبر صلوات‌الله‌علیه


این دیدار به ویژه در آثار جدلی مسیحیت، از جمله > وقایعنامه < [[تئوفانس قسطنطنیه‌|تئوفانس قسطنطنیه‌ای]]
[۶۷] نولدکه، ص۶۹۹.
دست‌مایه دشمنانی بوده است که با شک در رسالت پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله، آموزه‌های اسلام را مجموعه‌ای از اخبار و روایات و عقایدی قلمداد کرده‌اند که وی در سفرهای پیاپی از اخبار یهود و راهبان مسیحی شنیده است.
[۶۸] سیرة المصطفی، ص۵۳ ـ۵۵.
[۶۹] الوحی المحمّدی، ص۷۲، که به ویژه جز نفس ملاقات پیامبر و بحیرا، دیگر نکات را اضافات بعدی و کاملاً مشکوک دانسته است.


۱۲.۴ - واحد بودن خبر


اخذ آموزه‌های پیامبر از یهود و نصا ری و همچنین منتهی شدن همه روایات به ابوموسی اشعری، که با تأخیری هفت ساله به اسلام گروید و نیز این واقعیت که هیچیک از صحابه به جز او به چنین رویدادی اشاره نکرده‌اند، اعتبار این روایت را مخدوش کرده است.
[۷۰] الصحیح من سیرة النبی الاعظم صلی اللّه علیه وآله وسلّم، ج۱، جزء۱، ص۹۲ـ۹۳.


۱۲.۵ - اشاره ننمودن قرآن به این واقعه


این نکته نیز که در قرآن به هیچ یک از سفرهای پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله، پیش از بعثت، اشاره‌ای قطعی نشده است، از نکات مورد تأکیدِ تردید کنندگان است، گرچه نکته اخیر، قابل پاسخگویی است، زیرا بسیاری از رویدادهای زندگی پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله که مورد توافق و نقل اجماع است، چنین وضعی داشته است.

۱۲.۶ - هویّت و زندگانی بحیرا


داده‌های محدود و پراکنده و غیر مستند درباره هویت و زندگانی بحیرا موجب تردید شده است تا آن‌جا که او را شخصیتی افسانه‌ای و شبحی مشکوک و دست نیافتنی به شمار آورده اند.
[۷۱] ماسینیون، ص۱۰.




با این همه، تعبیر «حَسَنٌ غریب» ترمذی درباره این حدیث، قابل تأمل است.
[۷۲] الجامع الصحیح، ج۵، ص۵۹۰ـ۵۹۱.
ازاین‌رو بیشتر سیره نویسان از قدیم (علاوه بر موارد مذکور در متن می توان از حاکم، ابونعیم، خرائطی، ابن عساکر و ابن ابی شیبة نام برد،
[۷۳] الروض الاُنُف، ج۲، ص۲۲۴.
و مورخان تاریخ اسلام و زندگانی پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله، در دوران معاصر همچون حسن ابراهیم حسن
[۷۴] الروض الاُنُف، ج۲، ص۲۲۴.
و زریاب خویی
[۷۵] سیرة رسول اللّه، ص۹۱ـ۹۲.
، وقوع ماجرا را به اجمال پذیرفته‌اند و شهرت آن نزد «اهل مغازی» احتمال وقوع آن را افزایش می‌دهد.
[۷۶] الخصائص الکبری، ج۱، ص۸۴.




نام بحیرا در سفر تجاری پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله به شام، در ۱۶ ذیحجه سال بیست و پنجم عام الفیل، همراه مَیْسَرَه، غلام خدیجه علیهاالسلام به میان آمده است. در خلال این دیدار، بحیرا نه تنها پیامبری حضرت را با جزئیاتی مشابه، بلکه خلافت ابوبکر را نیز پیش گویی می‌کند.
[۷۷] شرف النبی (ص)، ترجمه نجم الدین محمود راوندی، ص۴۹۰.




۱) با وجود تشابه در محتوای گفتگو و محل واقعه، ابن سعد
[۷۸] الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۳۰.
و سیوطی
[۷۹] الخصائص الکبری، ج۱، ص۹۱.
نام راهب را نسطور، ذکر می‌کنند.
۲) طبری
[۸۰] تاریخ الرسل و الملوک، سلسله اول، ص۱۱۲۸.
با اشاره به این سفر، باز نام راهب را ذکر نمی‌کند.
۳) در روایت محمد بن عبدالله بن عمر از این سفر، نام و نقش بحیرا و دیدار او و پیامبر به تمامی غایب است.
[۸۱] خلاصة سیرت رسول اللّه (ص)، ص۳۴.

۴) از بحیرا بار دیگر در زمره هشت تن اهل شام که با جعفر از حبشه بازگشتند، نام برده می‌شود. اگر چنین کسی واقعاً وجود داشته باشد، بی‌تردید غیر از بحیرای راهب بوده است و ابن حجر عسقلانی
[۸۲] کتاب الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۱، ص۱۷.
[۸۳] کتاب الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۱، ص۱۳۹.
و ابن اثیر
[۸۴] اسدالغابة فی معرفة الصحابة، ج۱، ص۱۹۹ـ۲۰۰.
به این نکته تصریح دارند.



الف) آنچه درباره بحیرا در متون روم شرقی آمده، این است که پس از نزول وحی، حضرت خدیجه علیهاالسلام چون هیجان زاید الوصف پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله را دید، برای استفسار از سبب رویداد، نزد این راهب رفت و او با مطمئن ساختن وی از این که بر پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله وحی نازل شده است، او را آرام کرد.
[۸۵] تئوفانس، > وقایعنامه <، به نقل نولدکه، ص699.

ب) روایات درباره بحیرا در مکاشفات بحیرا که در شکل فعلی، اشوعیب نامی در قرن‌های ۵ و ۶/ ۱۱ و ۱۲، آن را تدوین کرده، به تفصیل آمده است که طی آن، از ملاقات سرجیوس بحیرا در کوه سینا با پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله و گفتگوهای او با محمد جوان صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله در یثرب، صحبت و ادعا می‌شود که به انتقال افکار و آموزش‌های او به پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله منجر و سبب آن شده است که او اعراب را از وجود خدای یکتا آگاه کند. در این اثر، تلاش شده است تا نزول وحی بر پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله انکار شود.
[۸۶] دانشنامه جهان اسلام، چاپ اول، ذیل واژه.

ج) در دوره جنگ‌های صلیبی، متون مربوط به بحیرا به لاتین ترجمه شد اما حتی پیش از این تاریخ نیز، سرودن اشعار و نوشتن متونی در مخالفت با پیامبر و اسلام سابقه داشت. هدف اصلی این گونه مطالب آن است که برخلاف قرآن و دیدگاه مسلمانان، دانایی‌های پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌‌وآله را بر آموزش‌های مردِ خردمندی منتسب نمایند. (برای بحث‌های بعدی خاورشناسان رجوع کنید به د. اسلام)
[۸۷] د. اسلام، (Louis Massignon، Salma ª n Pa ª k)، ذیل واژه.





قرآن.
ابن اثیر، اسد الغابة فی معرفة الصحابة، چاپ محمد ابراهیم بنا و محمد احمد عاشور، قاهره ۱۹۷۰ـ۱۹۷۳.
ابن اسحاق، کتاب السیر و المغازی، چاپ سهیل زکار، قم ۱۳۶۸ ش.
ابن حجر عسقلانی، کتاب الاصابة فی تمییز الصحابة، مصر ۱۳۲۸.
ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، بیروت ۱۳۹۰/۱۹۷۱.
ابن سعد، الطبقات الکبری، چاپ احسان عباس، بیروت.
ابن سعد، الطبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران ۱۳۶۵ـ ۱۳۶۹ ش.
ابن قتیبه، کتاب المعارف، چاپ فردیناند ووستنفلد، گوتینگن ۱۸۵۰.
ابن کثیر، السیرة النبویة، چاپ مصطفی عبدالواحد، بیروت.
ابن هشام، السیرة النبویة، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری و عبدالحفیظ شلبی، بیروت.
ابن هشام، ترجمه فارسی سیرت رسول اللّه، ترجمه و انشای رفیع الدّین اسحاق بن محمّد همدانی، چاپ اصغر مهدوی، تهران ۱۳۶۱ ش.
بطرس بستانی، کتاب دائرة المعارف، بیروت.
محمد بن محمد بلعمی، تاریخنامه طبری، چاپ محمد روشن، تهران ۱۳۶۶ ش.
احمد بن حسین بیهقی، دلائل النبوّة، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران ۱۳۶۱ ش؛
محمد بن عیسی ترمذی،الجامع الصحیح، چاپ ابراهیم عطوه عوض، بیروت.
عمرو بن بحر جاحظ، رسائل الجاحظ، الرسائل الکلامیّة، چاپ علی ابوملحم، بیروت ۱۹۸۷.
حسن ابراهیم حسن، تاریخ الاسلام، بیروت ۱۹۶۴ـ۱۹۶۷.
هاشم معروف حسنی، سیرة المصطفی، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
عبد الملک بن محمد خرگوشی، شرف النبی صلوات‌الله‌علیه‌وآله، ترجمه نجم الدین محمود راوندی، چاپ محمد روشن، تهران ۱۳۶۱ ش.
محمد بن احمد ذهبی، تاریخ الاسلام، السیرة النبویة، چاپ عمر عبدالسلام تدمری، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹.
محمد رشید رضا، الوحی المحمّدی، قاهره ۱۳۸۰/۱۹۶۰.
عباس زریاب خویی، سیرة رسول اللّه، تهران ۱۳۷۰ ش.
شمس الدین سامی، قاموس الاعلام، چاپ مهران، استانبول ۱۳۰۶ـ۱۳۱۶/۱۸۸۹ـ ۱۸۹۸.
عبد الرحمان بن عبد الله سهیلی، الروض الاُنُف، چاپ عبدالرحمن وکیل، قاهره ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
عبد الرحمن بن ابی بکر سیوطی، الخصائص الکبری، بیروت.
جعفر مرتضی عاملی، الصحیح من سیرة النبی الاعظم صلوات‌اللّه‌علیه‌‌آله، قم ۱۴۰۳.
محمد بن جریر طبری، تاریخ الرسل و الملوک، چاپ دخویه، لیدن ۱۸۷۹ـ۱۸۹۶، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.
محمدبن عبداللّه بن عمر، خلاصة سیرت رسول اللّه صلوات‌اللّه‌علیه‌‌آله، چاپ اصغر مهدوی و مهدی قمی نژاد، تهران ۱۳۶۸ ش.
علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، چاپ شارل پلا، بیروت ۱۹۶۵ـ۱۹۷۹.
احمدبن اسحاق یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ترجمه محمدابراهیم آیتی تهران ۱۳۶۲ ش.
• EI ۱، s.v. ûBah ¦ â ¤ ra ¦ ý (by A.J. Wensinck).
• EI ۲، s.v. ûBah ¦ â ¤ ra ¦ ý (by A. Abel).
• Louis Massignon، Salma ª n Pa ª k، Tours ۱۹۳۴.
• T. Nخldeke، ûHatte Muh ¤ ammad christliche Lehrer?ý ZDMG، XII (۱۸۵۸).





 
۱. کتاب السیر و المغازی، ص۷۳.
۲. السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۱.
۳. تاریخ الاسلام، السیرة النبویة، ص۶۰.
۴. مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۱، ص۸۳.
۵. السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۱.
۶. السیرة النبویة، ج۱، ص۲۵۰.    
۷. الطبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، ج۱، ص۱۱۶.
۸. تاریخ الاسلام، ج۱، ص۷۵.
۹. نولدکه، ص۷۰۴.
۱۰. تاریخ الرسل و الملوک، سلسله اول، ص۱۱۲۵.
۱۱. الجامع الصحیح، ج۵، ص۵۹۰ـ۵۹۱.
۱۲. نولدکه، ص۷۰۵.
۱۳. السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۱.
۱۴. کتاب السیر و المغازی، ص ۷۳
۱۵. نولدکه، ص۷۰۵.
۱۶. الوحی المحمّدی، ص۷۲.
۱۷. کتاب دائرة المعارف، ذیل «بحیرا».
۱۸. السیرة النبویه، ج۱، ص۱۹۱.
۱۹. قاموس الاعلام، ذیل «بحیرا».
۲۰. تاریخنامة طبری، ج۱، ص۲۰.
۲۱. کتاب المعارف، ص۲۹.
۲۲. مائده/سوره۵، آیه۸۲.    
۲۳. کتاب المعارف، ص۲۵۹.
۲۴. قاموس الاعلام، ذیل «بحیرا».
۲۵. رسائل الجاحظ، الرسائل الکلامیّة، ص۲۵۹.
۲۶. لسان المیزان، ج۳، ص۳۹.
۲۷. السیرة النبویة،ج۱، ص۲۴۶۲۴۷.    
۲۸. دلائل النبوّة، ترجمه محمود مهدوی دامغانی،ج۱، ص۱۹۵ـ۱۹۶.
۲۹. الخصائص الکبری، ج۱، ص۸۳.
۳۰. تاریخنامة طبری، ج۱، ص۲۰ـ۲۱.
۳۱. تاریخ یعقوبی، ترجمه محمدابراهیم آیتی، ج۱، ص۳۶۹.
۳۲. الطبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، ج۱، ص۱۱۶.
۳۳. شرف النبی (ص)، ترجمه نجم الدین محمود راوندی، ص۴۶.
۳۴. السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۱ـ۱۹۲.
۳۵. کتاب السیر و المغازی، ص۷۳.
۳۶. السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۲.
۳۷. ترجمه فارسی، سیرت رسول اللّه، ترجمه و انشای رفیع الدّین اسحاق بن محمّد همدانی، ج۱، ص۱۵۹.
۳۸. شرف النبی (ص)، ترجمه نجم الدین محمود راوندی، ص۴۵.
۳۹. السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۲.
۴۰. ترجمه فارسی، سیرت رسول اللّه، ترجمه و انشای رفیع الدّین اسحاق بن محمّد همدانی، ج۱، ص۱۵۹.
۴۱. شرف النبی (ص)، ترجمه نجم الدین محمود راوندی، ص۴۵.
۴۲. تاریخنامة طبری، ج۱، ص۲۰ـ۲۱.
۴۳. تاریخ الاسلام، السیرة النبویة، ص۵۵.
۴۴. الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۲۰ به نقل از ابی مِجْلَز.
۴۵. السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۳.
۴۶. کتاب السیر و المغازی، ص۷۵.
۴۷. السیرة النبویة، ج۱، ص۲۴۵.
۴۸. السیرة النبویة، ج۱، ص۲۴۵.
۴۹. الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۲۰.
۵۰. تاریخ الرسل و الملوک، سلسله اول، ص۱۱۲۶.
۵۱. تاریخنامه طبری، ج۱، ص۲۱.
۵۲. مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۱، ص۸۳.
۵۳. مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۳، ص۲۶.
۵۴. کتاب السیر و المغازی، ص۷۵.
۵۵. السیرة النبویة، ج۱، ص۱۹۴.
۵۶. دلائل النبوّة، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، ج۱، ص۱۹۸.
۵۷. دلائل النبوّة، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، ج۱، ص۱۹۸.
۵۸. السیرة النبویة، ج۱، ص۲۴۵.    
۵۹. کتاب السیر و المغازی، ص۷۵.
۶۰. تاریخنامه طبری، ج۱، ص۲۱.
۶۱. تاریخ الرسل و الملوک، سلسله اول، ص۱۱۲۶.
۶۲. سیرة المصطفی، ص۵۳ ـ۵۴.
۶۳. الصحیح من سیرة النبی الاعظم صلی اللّه علیه وآله وسلّم، ج۱، جزء۱، ص۹۳.
۶۴. شرف النبی صلوات‌الله‌علیه‌وآله، ترجمه نجم الدین محمود راوندی، ص۴۹۰.
۶۵. الخصائص الکبری، ج۱، ص۸۶.
۶۶. اسدالغابة فی معرفة الصحابة، ج۱، ص۱۹۹.
۶۷. نولدکه، ص۶۹۹.
۶۸. سیرة المصطفی، ص۵۳ ـ۵۵.
۶۹. الوحی المحمّدی، ص۷۲، که به ویژه جز نفس ملاقات پیامبر و بحیرا، دیگر نکات را اضافات بعدی و کاملاً مشکوک دانسته است.
۷۰. الصحیح من سیرة النبی الاعظم صلی اللّه علیه وآله وسلّم، ج۱، جزء۱، ص۹۲ـ۹۳.
۷۱. ماسینیون، ص۱۰.
۷۲. الجامع الصحیح، ج۵، ص۵۹۰ـ۵۹۱.
۷۳. الروض الاُنُف، ج۲، ص۲۲۴.
۷۴. الروض الاُنُف، ج۲، ص۲۲۴.
۷۵. سیرة رسول اللّه، ص۹۱ـ۹۲.
۷۶. الخصائص الکبری، ج۱، ص۸۴.
۷۷. شرف النبی (ص)، ترجمه نجم الدین محمود راوندی، ص۴۹۰.
۷۸. الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۳۰.
۷۹. الخصائص الکبری، ج۱، ص۹۱.
۸۰. تاریخ الرسل و الملوک، سلسله اول، ص۱۱۲۸.
۸۱. خلاصة سیرت رسول اللّه (ص)، ص۳۴.
۸۲. کتاب الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۱، ص۱۷.
۸۳. کتاب الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۱، ص۱۳۹.
۸۴. اسدالغابة فی معرفة الصحابة، ج۱، ص۱۹۹ـ۲۰۰.
۸۵. تئوفانس، > وقایعنامه <، به نقل نولدکه، ص699.
۸۶. دانشنامه جهان اسلام، چاپ اول، ذیل واژه.
۸۷. د. اسلام، (Louis Massignon، Salma ª n Pa ª k)، ذیل واژه.




دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بحیرا»، شماره۵۹۸.    




جعبه ابزار